Όροι και προϋποθέσεις ενός δρόμου αντικαπιταλιστικής, διεθνιστικής ρήξης με την ΕΕ

[...] Η (θρυμματισμένη) εικόνα της ΕΕ είναι αρνητική και αναντίστοιχη των φιλόδοξων αφηγημάτων σε θέματα όπως η δημοκρατία (με την άνοδο της ακροδεξιάς, ρατσιστικών και αντιμεταναστευτικών ρευμάτων) η διαρκής ειρήνη (λόγω της συνεχούς εμπλοκής σε πολέμους του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και όχι μόνο σε Συρία, Ουκρανία, Αφρική και αλλού), όπως η κλιματική αλλαγή (με τον πρώτο λόγο στις μεγάλες πολυεθνικές και τη νέα κούρσα για εξορύξεις υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο), η ισοτιμία των φύλων (με το χάσμα μισθών μεταξύ των δυο φύλων στο υψηλότατο 16,5% και την άνοδο των επιθέσεων σε βάρος των γυναικών σε πλήθος ζητημάτων από τις αμβλώσεις ως γενικά το θέμα του ρόλου των φύλων, ως αντανάκλαση και της γενικής ανόδου των συντηρητικών αξιών που συμβαδίζει και με τη ρητορική της ακροδεξιάς).[...]

εδώ ολόκληρο το άρθρο

Ανοιχτό κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις ευρωεκλογές

Ανοιχτό κάλεσμα για μια πλατιά συσπείρωση αντικαπιταλιστικών/αντιιμπεριαλιστικών/αντιΕΕ δυνάμεων απευθύνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενόψει των ευρωεκλογών του Μάη. Το πλήρες κείμενο του καλέσματος είναι το εξής:

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
τηλ.: 2132063582, 6948369941, 6934535084, 6932828964
email: pressantarsya@gmail.com
18.2.2019

•    Ενάντια στην Ευρώπη του κεφαλαίου, του ρατσισμού και του πολέμου, για διεθνιστική ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ
•    Με τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, ενάντια στην κυβέρνηση των ευρωμνημονίων και τη δεξιά αντιπολίτευση, για τη διαγραφή του χρέους και τον εργατικό έλεγχο  
•    Αγώνας για την ειρήνη και την διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών, ενάντια στο ΝΑΤΟ, τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό
•    Ενάντια στην ακροδεξιά, τον ρατσισμό και τη φασιστική απειλή, ανοιχτά σύνορα για πρόσφυγες και μετανάστες
•    Για μια πλατιά συσπείρωση αντικαπιταλιστικών/αντιιμπεριαλιστικών/αντιΕΕ δυνάμεων

σύντροφοι /σσες και συναγωνιστές/τριες

1.   Οι ευρωεκλογές του 2019 διεξάγονται σε μια περίοδο που τόσο η Ευρώπη όσο και η ελληνική κοινωνία βρίσκονται σε ένα μεταίχμιο. Η κρίση που ξέσπασε στον παγκόσμιο καπιταλισμό το 2008 δεν λέει να ξεπεραστεί, ενώ νέα σύννεφα μαζεύονται στον ορίζοντα. Οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις αστικές τάξεις δυναμώνουν, οι πόλεμοι και οι πολεμικές προετοιμασίες έχουν μπει στην ημερήσια διάταξη. Τα πολιτικά συστήματα γίνονται πιο αντιδραστικά. Πάνω στο έδαφος της οικονομικής και πολιτικής κρίσης και της κρίσης της ΕΕ αναπτύσσεται το ρεύμα του εθνικισμού, του ρατσισμού και της ακροδεξιάς που καταλαμβάνει ακόμα και κυβερνητικούς ρόλους.
Στο εσωτερικό της χώρας, οι εξελίξεις σφραγίζονται από την

Αντικομμουνισμός, νεοφασισμός, κοινωνικός μεσαίωνας, πόλεμος και καταστολή. Αυτή είναι η ΕΕ! Αυτός είναι ο σημερινός καπιταλισμός!

Μόνη απάντηση μπορεί να είναι η μαχητική αντιφασιστική και αντικαπιταλιστική πάλη και το σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Τα τελευταία χρόνια, η ανιστόρητη προσπάθεια εξίσωσης κομμουνισμού και φασισμού, έχει μπει για τα καλά στην ημερήσια διάταξη των αστικών επιτελείων.  Χαρακτηριστική υπό αυτή την έννοια είναι η προσπάθεια της Ε.Ε. με πακτωλό κονδυλίων, να καθιερώσει την 23η Αυγούστου ως «Ευρωπαϊκή Μέρα Μνήμης για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων», την ίδια μάλιστα μέρα που ξεκίνησε η καθοριστική μάχη του Στάλινγκραντ. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και το περσινό αντικομμουνιστικό συνέδριο στο Ταλίν από την Εσθονική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τα θύματα του ναζισμού και του κομμουνισμού σε μια χώρα με ρατσιστική και φιλοΝΑΖΙ κυβέρνηση. Αντίστοιχα τους ίδιους σκοπούς εξυπηρετεί και και η εγχώρια άνθηση της θεωρίας των δύο άκρων όπως εκφράστηκε και με το χαρακτηριστικό σχόλιο του αστού δημοσιογράφου Π. Τσίμα «εάν γιαουρτώνουμε τον Πάγκαλο είναι καλό, ενώ εάν μαχαιρώνουμε τον Φύσσα είναι κακό».
Η διαρκής επιχείρηση εξίσωσης κομμουνισμού – φασισμού, προωθείται με επίσημη απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ήδη από το 2009, υπό τον γενικό τίτλο "ολοκληρωτικά και αυταρχικά καθεστώτα". Αποτελεί δείγμα της ποιοτικά βαθύτερης αντιδραστικής εξέλιξης της αστικής δημοκρατίας στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού ολοκληρωτικού καπιταλισμού και της Ε.Ε. (που ακόμα και σήμερα αρκετοί στην αριστερά την φαντάζονται ως Ευρώπη των λαών και πεδίο αντινεοφιλελεύθερης πάλης). Η αστική τάξη στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού δεν επιχειρεί απλά να ξαναγράψει την ιστορία. Επιστρέφει στο παρελθόν για να σχεδιάσει επάνω του το δικό της αποκρουστικό παρόν και μέλλον. Με τη θεωρία των "δύο "άκρων" επιδιώκει:
- Να ξαναμιλήσει για τη χρεοκοπημένη θεωρία του τέλους της ιστορίας.
- να παγιώσει στη συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου, οτι ειναι καταδικασμένος να ζει στη κοινωνία της αγοράς, των ανισοτήτων, της εκμετάλλευσης και των πολέμων, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική.
- να θέσει ακόμα ένα εμπόδιο στις κοινωνικές αντιθέσεις του σύγχρονου καπιταλισμού, ώστε αυτές να μη καταφέρουν να εκφραστούν στην πολιτική ταξική πάλη, να μετασχηματιστούν σε πολιτικές απελευθερωτικές ιδέες.
Ο κόσμος της εργασίας όμως, η νεολαία και όλοι όσοι έχουν παλέψει και πολεμάνε για μια ζωή με αξιοπρέπεια, δε ξεχνάμε.
Δε ξεχνάμε πως ο φασισμός δεν είναι παρά η άλλη όψη της καπιταλιστικής μηχανής. Σφάγιασε εκατομμύρια εργαζομένων και στο πρόσωπό του, το κεφάλαιο βρήκε τον πιο πιστό του υπερασπιστή.
Δεν ξεχνάμε ποιοι θυσιάστηκαν απέναντι στο φασιστικό κτήνος για να το τσακίσουν.
Δε ξεχνάμε πως αυτοί που εξισώσουν το κομμουνισμό με το φασισμό, προσκυνούν την Ουκρανική κυβέρνηση των φασιστών και την ίδια ώρα καταστέλλουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν όποια φωνή αντίστασης.
Ας μη ξεχνάνε όμως κι αυτοί πως:
“Μα το δείχνει η ιστορία, σαν θελήσει ο λαός και το φίδι το τσακίζει κι όσους κλώσησαν τ’ αυγό.”

(πηγή) 

Η (δι)έξοδος που απαγορεύεται

(του Παναγιώτη Μαυροειδή)

Τον περασμένο μήνα, ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, δήλωσε ρητά ότι δε θα αποδεχόταν να σχηματιστεί  κυβέρνηση της οποίας  ο Υπουργός Οικονομικών, θα άφηνε   ανοιχτό το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη! Στην πραγματικότητα, κανένας πραγματικός «κίνδυνος» δεν υπήρχε από τη μεριά της «παρδαλής» μεν, αστικής και ακροδεξιάς δε, κυβέρνησης συνασπισμού του λαϊκίστικου κόμματος των Πέντε Αστέρων και της φασιστικής Λέγκας του Βορρά.
Ωστόσο, η παρέμβαση αυτή είχε σοβαρή πολιτική σημασία.
Ήταν αντιγραφή της αντίστοιχης συζήτησης για τον συνασπισμό κυβέρνησης στην Πορτογαλία το 2015, επίσης «παρδαλής» και αστικής, αλλά υποτίθεται «αριστερόστροφης» με συμμετοχή των Σοσιαλιστών, του Αριστερού Μπλόκου και του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Το μήνυμα ήταν το ίδιο: Η πλανητική εκδοχή της σύγχρονης αστικής δημοκρατίας,  επιτρέπει  απρόσκοπτα την είσοδο χωρών και λαών σε οργανισμούς που στηρίζονται στο μονοθεϊσμό της αγοράς και του κέρδους, αλλά απαγορεύει σαφώς την έξοδο.
Τόσο απλά! Η είσοδος και η παραμονή στη “στρούγκα” είναι το σήμα κατατεθέν της αστικής πολιτικής, αλλά και κάθε διαχειριστικής πολιτικής, δεξιάς λαϊκίστικης απόχρωσης ή αριστερής ρεφορμιστικής κοπής. Διότι, κακά τα ψέματα, δεν ήταν μόνο το μήνυμα ίδιο στις δύο χώρες, αλλά ήταν ίδιο και το αποτέλεσμα: πλήρης συμμόρφωση και υποταγή στην ευρωκρατία.
Τα παραπάνω αρκούν για να φανεί η αξία της αλά ΣΥΡΙΖΑ δήθεν «εξόδου» από τα μνημόνια. Στην ουσία πρόκειται για ακόμη πιο βαθιά είσοδο στο καθεστώς εφαρμογής των ήδη επιβεβλημένων μνημονιακών μέτρων, μηχανισμών επιβολής επιτροπείας διαρκείας και δανεισμού στο εξής από τις «αγορές». Διέξοδος υπάρχει όμως;  Και προς τα πού;

(πηγή)

Η ΕΕ βλάπτει σοβαρά (και) την μητρότητα

---

Ένα σοβαρό χτύπημα στα εργατικά δικαιώματα και στην μητρότητα φέρνει το δικαστήριο της ΕΕ, όπου με πρόσφατη απόφασή του έκρινε νόμιμες τις απολύσεις εγκύων εργαζόμενων στο πλαίσιο ομαδικών απολύσεων. Σύμφωνα με την απόφαση «επιτρέπεται η απόλυση εγκύων εργαζομένων στο πλαίσιο ομαδικών απολύσεων», ενώ ο εργοδότης πρέπει να γνωστοποιήσει στην έγκυο εργαζομένη τους λόγους που δικαιολογούν την απόλυση.
Συγκεκριμένα, το ευρωδικαστήριο, κλήθηκε να απαντήσει σχετικά με την υπόθεση εργαζόμενης σε ισπανική τράπεζα, μετά από προσφυγή του Tribunal Superior de Justicia de Cataluña (ανώτερο δικαστήριο της Καταλονίας, Ισπανία), που απολύθηκε γιατί συγκέντρωνε χαμηλή βαθμολογία στις αξιολογήσεις. Η εργαζόμενη απολύθηκε στο πλαίσιο γενικότερων περικοπών στο προσωπικό της τράπεζας. Σύμφωνα με την απόφαση εφόσον οι απολύσεις είναι ομαδικές η απόλυση εγκύων αποτελεί επαρκή αιτία για απόλυση.
Η απόφαση αυτή του δικαστηρίου της ΕΕ αποτελεί συνέχεια της επίθεσης ενάντια στις εργαζόμενες εγκύους και στις μητέρες που εξαπολύουν οι εργοδότες, τόσο στην χώρα μας όσο και αλλού. Έτσι ήρθε η σειρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης να νομιμοποιήσει για ακόμα μια φορά την πολιτική του κεφαλαίου, καταπατώντας τα κατοχυρωμένα ως τώρα δικαιώματα των εγκύων εργαζομένων, δείχνοντας πως εννοεί την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των γυναικών.

(πηγή: Παντιέρα)

Η αντιδραστική εξίσωση κομμουνισμού – ναζισμού, όπλο της ΕΕ για την επίθεση στον κόσμο της εργασίας, την ειρήνη και τα δημοκρατικά δικαιώματα

Η σημερινή διεξαγωγή Διεθνούς «Συνεδρίου» στο Ταλίν, από την εσθονική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τα θύματα του ναζισμού και του κομμουνισμού στο πλαίσιο της από 2009 απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να ορίσει την 23η Αυγούστου ως ημέρα αφιερωμένη στα θύματα «των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων» είναι μία θρασύτατη πρόκληση για κάθε αντιφασίστα.
Αυτή η εκδήλωση, στην επέτειο μάλιστα της έναρξης της μάχης του Στάλινγκραντ (23/8/1942), εντάσσεται στις εντεινόμενες και σχεδιασμένες προσπάθειες εξίσωσης του κομμουνισμού με το ναζισμό που στηρίζεται από επιτελεία της ΕΕ. Και οργανώνεται από την κυβέρνηση μιας χώρας που θεωρεί ημέρα εθνικού πένθους την 22/9/1944, που τα Σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν την Εσθονία από τους ναζί, στους οποίους δεν κρύβει τη συμπάθειά της. Μιας χώρας – υβρίδιου του Δ.Ν.Τ. και της καταστροφικής κοινωνικής του πολιτικής.
Σε αυτή τη «δημοκρατική» χώρα της ΕΕ, λοιπόν, είναι που το κράτος διώκει το Κομμουνιστικό Κόμμα, απαγορεύει τα κομμουνιστικά σύμβολα, διώκει τους αντιφασίστες βετεράνους και ταυτόχρονα τιμά με κάθε επισημότητα όσους συμμετείχαν στις εσθονικές λεγεώνες των «Ες-Ες».
Λίγες μέρες μετά τις ναζιστικές προκλήσεις και τη δολοφονία της αντιφασίστριας Χέδερ στο Σάρλοτσβιλ των ΗΠΑ και λίγες μέρες πριν την 4η επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από τα Τάγματα Εφόδου της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, η ΕΕ του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και η ακροδεξιά πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ υπό τον Τραμπ, επιχειρούν να αναβιώσουν την αντιδραστική θεωρία «των δύο άκρων».
Στόχος τους να «ξαναγράψουν την Ιστορία» για να «ξεπλύνουν» τη ναζιστική θηριωδία του τότε και του σήμερα μέσω της εξομοίωσής της με το απελευθερωτικό όραμα του κομμουνισμού, 100 χρόνια από την Ρώσικη Επανάσταση, και της αντιναζιστικής, αντιρατσιστικής και αντικαπιταλιστικής δράσης σε όλο τον πλανήτη.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, που ο Τραμπ θεώρησε το αντιφασιστικό κίνημα υπεύθυνο για τη δολοφονία της αντιφασίστριας Χέδερ γιατί η παρουσία του προκάλεσε τους φασίστες φίλους του και στην Ελλάδα, όλος ο επίσημος συρφετός εξαπολύει επιθέσεις στο αντιφασιστικό κίνημα και την αριστερά γιατί «δεν καταδικάζουν τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται».
Η εξίσωση του Χίτλερ και των σημερινών νοσταλγών του με τους αντιφασίστες και την αριστερά, του τότε και του σήμερα, είναι χυδαία προσβολή στην ιστορική μνήμη. Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, των αριστερών, των τσιγγάνων, των ομοφυλόφιλων και όλων όσοι δεν χωρούσαν στη ναζιστική θεωρία της φυλετικής καθαρότητας, δεν έχει ισοδύναμο με οποιοδήποτε άλλο έγκλημα της ιστορίας. Αυτή η ναζιστική θηριωδία γεννήθηκε και υποστηρίχτηκε από την αστική τάξη της Γερμανίας και πολλών άλλων ευρωπαϊκών χωρών στη δεκαετία του 30.
Η άρνηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να συμμετέχει φέτος στο «Συνέδριο» του Ταλίν (πέρυσι είχε συμμετάσχει στο αντίστοιχο στη Σλοβακία), δεν μπορεί να «ξεπλύνει» τις ντροπές της. Δεν ξεχνάμε ούτε την οικονομική της πολιτική και την ταύτισή της με την τρόικα, ούτε το Καστελόριζο, τη ρατσιστική συμφωνία με ΕΕ και Τουρκία, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών, την αγαστή συνεργασία της με τον Τράμπ και πολλά άλλα.

Και βέβαια το σκεπτικό ότι η διοργάνωση του συνεδρίου ’’παρεκκλίνει’’ από την πολιτική της Ε.Ε., όταν είναι στον καθένα γνωστό ότι ο πυρήνας της πολιτικής του πολέμου, του ρατσισμού και της εκμετάλλευσης που ανοίγει τον δρόμο στον φασισμό πηγάζει από όλα τα οικονομικά και πολιτικά της επιτελεία και υπηρετεί τον αντικομμουνισμό, επιχειρεί άλλη μία φορά να εξωραΐσει την Ε.Ε. και να δημιουργεί αυταπάτες και σύγχυση για τον πολιτικό της ρόλο.
Ο πραγματικός αντίπαλος του ναζισμού δεν είναι η Ε.Ε., οι κυβερνήσεις και οι θεσμοί αλλά η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που σιχαίνεται τους ναζί. Η αντικαπιταλιστική αριστερά είναι το πολιτικό στήριγμα στον αγώνα ενάντια σ’ αυτούς και στο σύστημα της λιτότητας και του ρατσισμού που τους υποθάλπει επιδιώκοντας να ρίξει τα βάρη για το ξεπέρασμα της κρίσης του στον κόσμο της εργασίας.
Στα 100 χρόνια από την Ρώσικη Επανάσταση συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος, για να ανοίξουμε το δρόμο για μια κοινωνία χωρίς ανθρώπινα θύματα που τα γεννάει ο φασισμός, ο ρατσισμός, ο πόλεμος, η εκμετάλλευση και η καταπίεση.

(πηγή: http://antarsya.gr/node/4466 )

Ανεπιθύμητος ο Γιούνκερ!

Δελτίο τύπου, Θεσσαλονίκη, 10.7.2016

Ανεπιθύμητος ο Γιούνκερ!

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας Πέμπτη 13/7, 6.30μμ, Λευκός Πύργος

Η ΔιΕΕξοδος- Πρωτοβουλία Αγώνα για την αποδέσμευση από την ΕΕ καταγγέλλει την επιλογή των υπεύθυνων του τμήματος Νομικής του ΑΠΘ να ανακηρύξουν επίτιμο διδάκτορα τον Γιούνκερ, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δηλαδή τον τυπικά επικεφαλής της ΕΕ.

Είναι απαράδεκτο και προσβάλλει το λαό η επιλογή να τιμηθεί ο πολιτικός εκφραστής της βάρβαρης πολιτικής των μνημονίων και της Επιτροπείας που έχουν επιβάλλει στη χώρα οι κυβερνήσεις και η Τρόικα των ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Αυτήν την πολιτική επιλέχτηκε να εκπροσωπεί ο Γιούνκερ, που σαν πρωθυπουργός έκανε το Λουξεμβούργο φορολογικό παράδεισο και πλυντήριο των κερδοσκόπων όλης της Ευρώπης και όχι μόνο.

Είναι προκλητικό να ανακηρύσσεται «επίτιμος διδάκτορας Νομικής» ο εκπρόσωπος της πολιτικής που επέβαλλε το αγγλικό δίκαιο και έκανε τις μνημονιακές ρυθμίσεις αρμοδιότητα των αγγλικών δικαστηρίων, για να τις θωρακίσει από κάθε κοινωνική και πολιτική πίεση. Που έκανε νόμο την κοινωνική λεηλασία και καταβύθιση, στο όνομα του χρέος, για τα συμφέροντα του ελληνικού και διεθνούς μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζών. Που έκανε κουρέλι το Σύνταγμα στο βαθμό που προστάτευε δικαιώματα, ελευθερίες, το δημόσιο και φυσικό πλούτο, σαν αποτέλεσμα των αγώνων του λαού και των εργαζομένων.

Η ενέργεια αυτή των υπεύθυνων της Νομικής του ΑΠΘ προσβάλλει την κοινωνική πλειοψηφία που χτυπήθηκε ανελέητα από τη φτώχεια, τις φοροεπιδρομές, την ανεργία, την απλήρωτη, μαύρη και ελαστική εργασία, που της στερούν την πρόσβαση σε υγεία και παιδεία, της τσακίζουν τα δημοκρατικά δικαιώματα, που στέλνουν τα παιδιά της μετανάστες, που την οδηγούν στην απόγνωση.

Ο Γιούνκερ εκπροσωπεί την πολιτική της ΕΕ που δίνει έδαφος στο φασισμό και το ρατσισμό, περιφρονώντας τη γενικευμένη δημοκρατική βούληση των λαών να μπει τέρμα στην αντεργατική πολιτική που σαρώνει από άκρη σε άκρη την ΕΕ, στοχοποιώντας τους πρόσφυγες και τις μειονότητες, πριμοδοτώντας το θεσμικό αντικομμουνισμό της ΕΕ, περιορίζοντας τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Η ΕΕ που εκπροσωπεί ο Γιούνκερ, μαζί με ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, αλλά και Ρωσία, είναι βασικός πυλώνας των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ανταγωνισμών, οι οποίοι οδηγούν σε πολέμους, πραξικοπήματα και καταστροφές.

Αυτή η φιέστα που στήνεται περιφρονεί το λαό που απέρριψε το τρίτο μνημόνιο με το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη με το μεγαλειώδες ΟΧΙ του 62%, ένα μνημόνιο που ήταν προτάσεις του Γιούνκερ. Αυτό το μνημόνιο που επέβαλλε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στο όνομα της παραμονής στην ΕΕ, μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και στηρίζεται από Λεβέντη και Χρυσή Αυγή που είναι σταθερά υπέρ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Η κατάπτυστη πρωτοβουλία των πανεπιστημιακών «δασκάλων» τους βάζει απέναντι από το λαό και θυμίζει σκοτεινές μέρες, όταν η βολεμένη ελίτ αυτής της χώρας τιμούσε πότε τους Γερμανούς, πότε τους Αμερικάνους, πότε διάφορους τυχοδιώκτες για να βοηθήσουν τις συμμαχίες της άρχουσας τάξης που διασφαλίζουν τα συμφέροντά της. Η φιέστα που ετοιμάζουν για τον Γιούνκερ εκπροσωπεί μόνο τους εμπνευστές της και το μνημονιακό πολιτικό σκηνικό. Τα δικαιώματα, οι ελευθερίες, το μέλλον, αλλά και η αξιοπρέπεια της κοινωνίας επιβάλλουν ανειρήνευτη πάλη με όλα όσα εκπροσωπεί ο Γιούνκερ. Μια πάλη για απελευθέρωση από τη θηλειά του χρέους και των μνημονίων, για την έξοδο από ευρώ και ΕΕ.

Καλούμε, μαζί με άλλους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 13/7, στις 6.30μμ στο Λευκό Πύργο.

Ανεπιθύμητος ο Γιούνκερ, η ΕΕ και τα μνημόνια!

Όλοι και όλες στη συγκέντρωση!

Εκδήλωση-συζήτηση της ΔιΕΕξόδου Αθήνας για τον ένα χρόνο από την ίδρυσή της

Ένα χρόνο μετά την ίδρυσή της, η ΔιΕΕξοδος συζητά για την ανάγκη αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως αναγκαίο βήμα ενάντια σε ό,τι υποβαθμίζει τη ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας στη χώρα μας. Καλούμε εργαζομένους και νέους, αγωνιστές από τα κοινωνικά κινήματα, επιστήμονες και διανοούμενους, πολιτικές δυνάμεις και συλλογικότητες για να συζητήσουμε και να προετοιμάσουμε από κοινού τη δράση μας. Υπάρχει λύση!

Κυριακή 9 Ιουλίου στις 19.00,  Πλατεία Αυδή - Μεταξουργείο

Υπερ-μνημόνιο για πάντα ή έξοδος από την ΕΕ;

[...]Μέσα στο σφαγείο των μνημονίων ή έξω από την ΕΕ; Αναμένουμε τους «επενδυτές» και την απόλυτη κινεζοποίηση, που θα τη βαφτίσουν «παραγωγική ανασυγκρότηση» και «ανάπτυξη» ή διεκδικούμε μέτρα κατά του κεφαλαίου τώρα με εθνικοποιήσεις, μείωση του χρόνου εργασίας και δουλειά για όλους με όλα τα δικαιώματα, αυξήσεις μισθών/συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας για να ζήσει ο κόσμος της δουλειάς; Ξανά, σοφότεροι και πιο «πονηρεμένοι» πλέον, στον αγώνα, στην οργάνωση ή νέα αναμονή από κυβερνητικούς σωτήρες; Ρήξη και αγώνας για να ζήσουμε ή εκλογική αναμονή και παράλυση διαρκείας;[...]

(εδώ ολόκληρο το άρθρο του Παν. Μαυροειδή, δημοσιευμένο στο ΠΡΙΝ, 19.6.2017)

Ο Ευρωστρατός βιάζεται και ετοιμάζεται για τον παγκόσμιο ρόλο του (έστω και χωρίς της Βρετανία!...)

[...]Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας αναθερμαίνεται, τα δόγματα πολέμου-καταστολής στοχοποιούν όλες τις ασύμμετρες απειλές: κοινωνικά κινήματα, εργαζόμενους, μετανάστες.

Δεν είναι μια διακρατική σύγκρουση αλλά ένας πόλεμος που γίνεται στο Αιγαίο και στα χωρικά ύδατα της Λιβύης από τους στόλους της ΕΕ. και του ΝΑΤΟ, στα γκέτο και σε Παρίσι-Βρυξέλλες, κινητοποιώντας δεκάδες χιλιάδες μισθοφόρους στρατιώτες και πολιτοφυλακές. 

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία είναι οι εχθροί της Ε.Ε.

Αυτοί μπαίνουν στο στόχαστρο της Παγκόσμιας Στρατηγικής που  παρουσίασε η Μογκερίνι τον Ιούνη 2016, ως ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της ΕΕ σε όλο τον κόσμο. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά στην «ολοκληρωμένη προσέγγιση των συγκρούσεων και των κρίσεων», ώστε για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ να αξιοποιούνται όλα τα μέσα, εκτός από στρατιωτικά και αστυνομικά, δικαστικά, εμπορικά, η «αναπτυξιακή βοήθεια», τα «ανθρώπινα δικαιώματα» κ.λ.π.[...]

• ΕΘΝΙΚΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ-ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΝΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ –

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ 

• ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ-ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΗΠΑ-ΕΕ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ

(εδώ το πλήρες άρθρο της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης, όπως δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο του Δικτύου Ελευθέρων Φαντάρων ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ)

Στην ΕΕ (το «κοινό μας ευρωπαϊκό σπίτι»), η "συγκάτοικος" Λιθουανία τιμά θύματα του Ολοκαυτώματος αρκεί ...να μην πολέμησαν τους Ναζί!

Όταν το χυδαίο και τραγικό αγγίζει το γελοίο με την εξίσωση ναζισμού - κομμουνισμού!  

Μία από τις φωτογραφίες στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ, που αποτυπώνουν το πογκρόμ κατά των εβραίων από Λιθουανούς παραστρατιωτικούς συνεργάτες των Ναζί

Το Πανεπιστήμιο του Βίλνιους στη Λιθουανία ανακοίνωσε ότι θα τιμήσει μετά θάνατο τους εβραίους φοιτητές που έχασαν τη ζωή τους στο Ολοκαύτωμα, υπό έναν όρο όμως: Να μην έχουν πολεμήσει με τους αντάρτες εναντίον των Ναζί γιατί οι αντάρτες που πολέμησαν τους Ναζί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν ...ή κομμουνιστές ή φιλο-Σοβιετικοί!... 

Η αντίληψη αυτή δεν είναι ούτε αποκλειστικό προνόμιο της Λιθουανίας, ούτε ορισμένων μόνο χωρών του πρώην σοβιετικού μπλοκ, άλλωστε, αλλά επίσημη άποψη της ΕΕ!

(εδώ, ολόκληρο το άρθρο από το Περιοδικό)

ΕΕ και δημοκρατία: δύο έννοιες ασύμβατες

(του Θοδωρή Βουρεκά*)

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει έλλειμμα δημοκρατίας, όπως λένε διάφοροι αριστεροί και σοσιαλίζοντες ευρωπαϊστές. Απλώς δεν έχει καθόλου δημοκρατία. Αυτό αποδεικνύει μια συγκεκριμένη εξέταση των βασικών θεσμών της: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ευρωκοινοβούλιο, Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των άτυπων οργάνων της, με πιο χαρακτηριστικό το γιούρογκρουπ.

Εργατική – Λαϊκή έξοδος από ευρώ – ΕΕ

Δημήτρης Δεσύλλας, μέλος Π.Σ.Ο. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η πολιτική πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας για έξοδο από ευρώ και ΕΕ, αποτελεί όρο για την επιβίωση και τη βελτίωση της ζωής τους.
Προϋπόθεση για την απελευθέρωσή τους από τη διαρκή και αιώνια σκλαβιά των μνημονίων, της ανεργίας, της φτώχειας, της αντιασφαλιστικής λεηλασίας, της φορομπηξίας, της αντιαγροτικής ΚΑΠ, της Ευρωκαταστολής, του Ευρωρατσισμού, της υπερχρέωσης στους τοκογλύφους δανειστές και του ξεπουλήματος όλης της δημόσιας περιουσίας.
Η ψήφος του Αγγλικού λαού έσπασε την ευρωτρομοκρατία, ότι δήθεν δεν υπάρχει ζωή έξω από τη φυλακή της ΕΕ.
Την ώρα που οι αντι-ΕΕ λαϊκές διαθέσεις παίρνουν πανευρωπαϊκές διαστάσεις και βαθαίνουν, είναι ανεπίτρεπτο η εγχώρια Αριστερά να στέκεται απέναντι, να τις βαπτίζει αντιδραστικό «Ευρωσκεπτικισμό», να τις χαρίζει στη Λεπέν και στον Τραμπ, να κινδυνολογεί – καταστροφολογεί για ενδεχόμενη αποπομπή της Ελλάδας από την ΕΕ (άρθρο Δ. Κουτσούμπα στην Εφημερίδα των Συντακτών, 24/3/17).
Στις συνθήκες αυτές η πολιτική πάλη για εργατική – λαϊκή έξοδο από ευρώ και ΕΕ γίνεται «λυδία λίθος» για κάθε πολιτική δύναμη της μαχόμενης Αριστεράς.
Αποτελεί συγκεκριμένη μορφή και εθνική συμβολή στο διεθνιστικό καθήκον για τη διάλυση της καπιταλιστικής – ιμπεριαλιστικής ΕΕ και την οικοδόμηση μιας άλλης, εργατικής σοσιαλιστικής διεθνοποίησης στην περιοχή μας, στην Ευρώπη, στον κόσμο.
Η πάλη για έξοδο από ευρώ και ΕΕ δεν μπορεί να ακυρώνεται, δηλαδή να παραπέμπεται στις καλένδες της «λαϊκής εξουσίας» χωρίς επανάσταση, όπως κάνει το ΚΚΕ.
Ούτε, φυσικά, να μένει στη μέση και να ευνουχίζεται (έξοδος μόνο από το ευρώ) με τη λογική των σταδίων ή για λόγους «πλατύτερων» πολιτικών συμμαχιών, όπως κάνει η ΛΑΕ.
Αντίθετα, αποτελεί προωθητικό στοιχείο για την κοινή δράση της μαχόμενης Αριστεράς στο λαϊκό κίνημα.
5/4/2017
                                                                                 Δημήτρης Δεσύλλας
                                                                              Μέλος Π.Σ.Ο. ΑΝΤΑΡΣΥΑ
                                                                              (πρώην Ευρωβουλευτής)

(αναδημοσίευση από Παντιέρα)

αντιΕΕ συγκέντρωση-διαδήλωση, Τρίτη 28 ΜΑΡΤΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ για τα 60 χρόνια της ΕΟΚ/Ευρωπαϊκής Ένωσης

ΔΕΝ «ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ» ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗΣ, ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΕ

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ την Τρίτη 28 Μάρτη

Αθήνα, 6:00 μμ, Προπύλαια – γραφεία ΕΕ
Θεσσαλονίκη, 6:30 μμ, Άγ. Βενιζέλου

–

Στις 25 Μάρτη συμπληρώνονται 60 χρόνια από την ίδρυση της ΕΟΚ, που μετεξέλιξή της είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, εργαλείο των ιμπεριαλιστών και του μεγάλου κεφαλαίου της Ευρώπης για την προώθηση των συμφερόντων τους παγκόσμια, για το χτύπημα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Ιδιαίτερα μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), με όλες τις συμφωνίες και οδηγίες που ακολούθησαν (Σένγκεν, Λισαβόνα, Μπολκενστάιν κ.λπ.), με το Σύμφωνο Σταθερότητας και την υιοθέτηση του κοινού νομίσματος (Ευρώ), η ΕΕ μετατράπηκε σ’ ένα πλήρως αντεργατικό, αντιλαϊκό εργαλείο, που επιβάλει στις εργατικές τάξεις και τους λαούς της Ευρώπης μόνιμη λιτότητα και φτωχοποίηση, κατεδάφιση των εργατικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, ρατσισμό, σύνορα–φρούρια, στρατόπεδα συγκέντρωσης και δολοφονημένους μετανάστες, εθνικισμό και φασισμό, μετατροπή χωρών σε αποικίες χρέους.

Όλα αυτά έγιναν πολύ χειρότερα με το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης και ειδικότερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, που μπήκαν άμεσα υπό το καθεστώς των Μνημονίων, επιτηρούμενων ασφυκτικά από το «διευθυντήριο» της Κομισιόν, του Γιούρογκρουπ, των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών δανειστών και συμμάχων/εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου.

Την ίδια στιγμή, το αντιδραστικό «οικοδόμημα» της ΕΕ τρίζει από πολλές πλευρές. Οι δυνάμεις  και τα κόμματα που το υποστηρίζουν ανοιχτά έχουν έρθει σε χάσμα από τις λαϊκές μάζες, έχουν ηττηθεί σε πάμπολλες εκλογικές αναμετρήσεις (π.χ. Brexit, ΟΧΙ στο ιταλικό δημοψήφισμα, ΟΧΙ στο ελληνικό δημοψήφισμα κ.ά.). Ενώ σε όλες τις χώρες υπάρχουν αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, που αντικειμενικά αμφισβητούν και τις πολιτικές της ΕΕ. Αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι είναι η ώρα και της δικής μας αντεπίθεσης.

Στην Ελλάδα, όπου οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία ζούμε τη βαρβαρότητα των Μνημονίων, τώρα του 3^ου και των επερχόμενων νέων βάρβαρων μέτρων του «4^ου Μνημονίου» (όπως κι αν το ονομάσουν), πρέπει να συνδυάσουμε την άμεση κινητοποίηση για να μην περάσουν τα μέτρα, με την εναντίωση στην ΕΕ, τις πολιτικές της, τους υποστηρικτές της.

Αυτό το αντιδραστικό, νεοφιλελεύθερο μόρφωμα της ΕΕ, δε μπορεί ούτε να αλλάξει, ούτε να μεταρρυθμιστεί, πρέπει να ανατραπεί. Υπάρχει μόνο ως στρατηγείο οργάνωσης επιθέσεων ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς. Γι’ αυτό, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε καμία φιέστα των «Μένουμε Ευρώπη», όλων των παλιών και νέων υποστηρικτών των Μνημονίων και των κομμάτων τους στα 60χρονα της ίδρυσης της ΕΟΚ. Να δώσουμε αγωνιστική, ριζοσπαστική φωνή και διέξοδο στην αντιμνημονιακή διάθεση, στη διάθεση απαλλαγής απ’ τη σημερινή άθλια κατάσταση, στην αμφισβήτηση ή και απόρριψη του Ευρώ και της ΕΕ, η οποία μεγαλώνει και στη χώρα μας. Να ενωθούμε με την αμφισβήτηση του «τέρατος» του Ευρώ και της ΕΕ που απλώνεται στους λαούς – ώστε αυτή να μην μένει έρμαιο σε αντιδραστικές και ακροδεξιές δυνάμεις. Να παλέψουμε για την έξοδο της χώρας μας από τη βαρβαρότητα του Ευρώ και της ΕΕ – και για τη διάλυση αυτούς του αντιδραστικού μηχανισμού, για μια άλλη προοπτική, βασισμένη στους κοινούς, διεθνιστικούς αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας στην Ευρώπη.

• Κάτω τα νέα βάρβαρα μέτρα, όλα τα παλιά και νέα Μνημόνια 
• Παύση πληρωμών και μονομερής διαγραφή του χρέους

 ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά

Λαϊκή Ενότητα

ΟΚΔΕ

OΝΡΑ-Ανασύνθεση

ΑντιΕΕ αφιέρωμα, στο ΠΡΙΝ της Κυριακής 19 Μάρτη

Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου, την αντιδραστική επιλογή των «πολλών ταχυτήτων» που επιβάλλει ο αστικός ανταγωνισμός και την όπισθεν στα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα, πατάμε το «γκάζι» της ρήξης και της αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης.

Στο ΠΡΙΝ της Κυριακής, 19 Μαρτίου, ένα ενδιαφέρον πολυσέλιδο αφιέρωμα με αφορμή τα 60 χρόνια από την ίδρυση της ΕΟΚ.

Γράφουν: Δημήτρης Γρηγορόπουλος, Δημήτρης Δεσύλλας, Γιώργος Κρεασίδης, Δέσποινα Κουτσούμπα, Βασίλης Μηνακάκης, Γιώργος Παυλόπουλος, Ελένη Τριανταφυλλοπούλου, Άρης Χατζηστεφάνου.

Αθήνα: πρόταση-κάλεσμα της ΔιΕΕξόδου για κινητοποίηση ενάντια στον εορτασμό της συνθήκης της Ρώμης και τη ίδρυσης της ΕΕ

Πρόσκληση – κάλεσμα

Στις 25 Μαρτίου κλείνουν 60 χρόνια από την υπογραφή από έξι ευρωπαϊκά κράτη (Δ. Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο και Ιταλία) της συνθήκης της Ρώμης, η οποία είναι  ουσιαστικά  η επίσημη πράξη ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) και μετέπειτα Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).

Προέβλεπε την δημιουργία μιάς κοινής αγοράς βασισμένης στην τελωνειακή ένωση των χωρών αυτών, την θεμελίωση τεσσάρων ελευθεριών (κυκλοφορίας εμπορευμάτων, προσώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων), την υιοθέτηση κοινής πολιτικής στον αγροτικό τομέα και στις μεταφορές, την θέσπιση κανόνων προστασίας του ανταγωνισμού (με αιχμή την κατάργηση των κρατικών ενισχύσεων) και την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Η ίδρυση της ΕΟΚ προπαγανδίστηκε ως το τέλος των πολέμων στην Ευρωπαϊκή ήπειρο και απαρχή μιάς εποχής ευημερίας και δημοκρατίας για τους λαούς της.

Το που ακριβώς όμως αποσκοπούσε η ΕΟΚ έγινε ξεκάθαρο με την πάροδο των δεκαετιών  όταν τα διάφορα σύμφωνα σταθερότητας και  η θεοποίηση της ανταγωνιστικότητας οδήγησαν σε υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων στρωμάτων (ειδικά στις χώρες της περιφέρειας) ενώ ταυτόχρονα καταρρακώθηκε και αυτή η έννοια της αστικής δημοκρατίας με την διακοσμητική παρουσία του λεγόμενου Ευρωκοινοβούλιου, την επικράτηση  εξωθεσμικών κέντρων και την ενεργό ανάμειξη των ευρωπαϊκών χωρών σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους με αποτέλεσματα την  απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων ανθρωπίνων ζωών και την δημιουργία τεράστιου κύματος προσφύγων.

Στην χώρα μας η καπιταλιστική κρίση του 2008 σε συνδυασμό με την “αλληλεγγύη” της δήθεν μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας έχει οδηγήσει τον ελληνικό λαό σε ακραία πλέον φτώχεια (που διαρκώς επιδεινώνεται), στην καταρράκωση κάθε έννοιας δημοκρατίας,  λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικού κράτους και στο ξεπούλημα των υποδομών και της δημόσια περιουσίας. Το κύμα δυσαρέσκειας και αντίθεσης στην ΕΕ συνεχώς μεγαλώνει, αν δεν είναι ήδη πλειοψηφικό. Είναι ώρα να τεθεί πλέον ξεκάθαρα το αίτημα της σύγκρουσης και αποδέσμευσης από την ΕΕ σαν μοναδικού  δρόμου για την έξοδο από τον φαύλο κύκλο της φτώχειας, της ανέχειας, της ανεργίας, της μαζικής μετανάστευσης.

Η ΔΙΕΕΞΟΔΟΣ καλεί σε κοινή πορεία και πάλη  όσες δυνάμεις αγωνίζονται για έναν άλλο δρόμο για την κοινωνία, ο οποίος θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων και δεν θα έχει τίποτε κοινό με το ιμπεριαλιστικό δημιούργημα της ΕΕ. Προτείνουμε σαν πρώτο βήμα συνάντηση την Πέμπτη 16/3 στις 7:00 μ.μ στη Λέσχη των Αναιρέσεων (Ιπποκράτους και Λασκάρεως) για να καθορίσουμε μαζί τον τρόπο που θα “τιμήσουμε” την συνθήκη της Ρώμης αλλά και τις επόμενες μορφές πάλης.

ΔΙΕΕΞΟΔΟΣ

Πρωτοβουλία αγώνα για την αποδέσμευση από την ΕΕ

Εκδήλωση της ΔιΕΕξόδου Θεσ/νίκης με θέμα «ΕΕ: Τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους»

Τούτο το καψόνι μοιάζει να είν’ ολόκληρη η ζωή

του Γιάννη Ελαφρού

«Μάνα μου όλα περνούνε/και όλα γίνονται ξανά.
Όμως τούτη η θητεία/δε σταματάει πουθενά…
Τούτο το καψόνι μοιάζει/ να είν’ ολόκληρη η ζωή».

Τους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου, από το δίσκο Happy Day για τη Μακρόνησο, θύμισαν τα δημοσιεύματα για τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ. Πολλά και μπερδεμένα ειπώθηκαν, με μόνο χειροπιαστό την επιστροφή της τρόικας (σόρι, θεσμών) από Τρίτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταπάτησε ακόμα μερικές κόκκινες γραμμές (πόσο προβλεπόμενο!) και συμφώνησε για την προληπτική νομοθέτηση μέτρων και για μετά το 2018, μετά τη λήξη δηλαδή του 3ου μνημονίου. Στην πραγματικότητα, δεν είναι μόνο το 4ο μνημόνιο, είναι το διαρκές μνημόνιο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο πρωθυπουργός και η παρέα του Μαξίμου έχουν αναδειχθεί σε πολιτικούς απατεώνες ολκής, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι. Στην πραγματικότητα πανηγυρίζουν γιατί

Η φτωχομεσαία αγροτιά νιώθει στο πετσί της "τι εστί (ευρωπαϊκό) βερίκοκο"

Σχόλιο της «ΣΠΟΡΑΣ» για τα αποτελέσματα της συνάντησης στις 10/2 της «πανελλαδικής επιτροπής των μπλόκων» με τον υπουργό αγροτικής ανάπτυξης και το υπόλοιπο κυβερνητικό επιτελείο:

Στην συνάντηση της «πανελλαδικής επιτροπής των μπλόκων» με τον  υπουργό αγροτικής ανάπτυξης Β. Αποστόλου, ο υπουργός πιστός στα μνημόνια και στο «μένουμε Ευρώπη» δήλωσε ότι δεν μπορούν να ικανοποιηθούν τα αιτήματα επιβίωσης που θέτει το κίνημα στα πλαίσια της «ευρωπαϊκής πορείας» με την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι παντρεμένη.

 Είναι ξεκάθαρο ότι η ικανοποίηση των αιτημάτων επιβίωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς περνάει μέσα από την ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η «ΣΠΟΡΑ» πιστεύει ότι το κίνημα πρέπει να σηκώσει το γάντι και να αναβαθμίσει το αντιΕΕ και αντικυβερνητικό χαρακτήρα του αγώνα σε συνδυασμό με τα αιτήματα  της διαγραφής του χρέους, της εθνικοποίησης-κρατικοποίησης των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας με δημοκρατικό επανακαθορισμό των διεθνών μας σχέσεων για να ανοίξει ο δρόμος για την ανάδειξη των συλλογικών παραγωγικών δυνάμεων της εργαζόμενης πλειοψηφίας, που αποτελούν την κύρια παραγωγική δύναμη.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ένα πραγματικό και αυθεντικό αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής εργαζομένων-αυτοαπασχολούμενων-φτωχομεσαίας αγροτιάς – ανέργων και νεολαίας,  για να στείλουμε στον κάλαθο των αχρήστων την πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ρημάζουν τις ζωές μας. 

Καλούμε σε συμμετοχή στο πανελλαδικό συλλαλητήριο τη Τρίτη 14/2 στις 1 μ.μ στη πλατεία Βάθης.

 «ΣΠΟΡΑ»  πρωτοβουλία για μια αντικαπιταλιστική-αντιΕΕ συσπείρωση

αγροτοκτηνοτρόφων-ψαράδων και εργαζομένων του κλάδου

                                                                                                                        11/2/2017

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

 Τριανταέξι  χρόνια πέρασαν από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ, και δεκαπέντε εντός ευρωζώνης, και ο ‘’επίγειος παράδεισος’’ ακόμα να ‘ρθει.

Αντ’  αυτού έχουμε μνημόνια, άγρια φορολόγηση, ανεργία, μισθούς και συντάξεις πείνας, απολύσεις, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, της υγείας, του περιβάλλοντος και υποταγή κάθε δημόσιου αγαθού στην «ελεύθερη αγορά».

Μια πολιτική που στρέφεται ενάντια στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη μικρομεσαία αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τους