Η (δι)έξοδος που απαγορεύεται

(του Παναγιώτη Μαυροειδή)

Τον περασμένο μήνα, ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, δήλωσε ρητά ότι δε θα αποδεχόταν να σχηματιστεί  κυβέρνηση της οποίας  ο Υπουργός Οικονομικών, θα άφηνε   ανοιχτό το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη! Στην πραγματικότητα, κανένας πραγματικός «κίνδυνος» δεν υπήρχε από τη μεριά της «παρδαλής» μεν, αστικής και ακροδεξιάς δε, κυβέρνησης συνασπισμού του λαϊκίστικου κόμματος των Πέντε Αστέρων και της φασιστικής Λέγκας του Βορρά.
Ωστόσο, η παρέμβαση αυτή είχε σοβαρή πολιτική σημασία.
Ήταν αντιγραφή της αντίστοιχης συζήτησης για τον συνασπισμό κυβέρνησης στην Πορτογαλία το 2015, επίσης «παρδαλής» και αστικής, αλλά υποτίθεται «αριστερόστροφης» με συμμετοχή των Σοσιαλιστών, του Αριστερού Μπλόκου και του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Το μήνυμα ήταν το ίδιο: Η πλανητική εκδοχή της σύγχρονης αστικής δημοκρατίας,  επιτρέπει  απρόσκοπτα την είσοδο χωρών και λαών σε οργανισμούς που στηρίζονται στο μονοθεϊσμό της αγοράς και του κέρδους, αλλά απαγορεύει σαφώς την έξοδο.
Τόσο απλά! Η είσοδος και η παραμονή στη “στρούγκα” είναι το σήμα κατατεθέν της αστικής πολιτικής, αλλά και κάθε διαχειριστικής πολιτικής, δεξιάς λαϊκίστικης απόχρωσης ή αριστερής ρεφορμιστικής κοπής. Διότι, κακά τα ψέματα, δεν ήταν μόνο το μήνυμα ίδιο στις δύο χώρες, αλλά ήταν ίδιο και το αποτέλεσμα: πλήρης συμμόρφωση και υποταγή στην ευρωκρατία.
Τα παραπάνω αρκούν για να φανεί η αξία της αλά ΣΥΡΙΖΑ δήθεν «εξόδου» από τα μνημόνια. Στην ουσία πρόκειται για ακόμη πιο βαθιά είσοδο στο καθεστώς εφαρμογής των ήδη επιβεβλημένων μνημονιακών μέτρων, μηχανισμών επιβολής επιτροπείας διαρκείας και δανεισμού στο εξής από τις «αγορές». Διέξοδος υπάρχει όμως;  Και προς τα πού;

(πηγή)

Τρίτη 17 Απρίλη - Συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 7:00μμ και αντιπολεμική διαδήλωση

Καταγγέλλουμε την επίθεση των ΗΠΑ, της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας ενάντια στο λαό της Συρίας. Οι πύραυλοι που εκτόξευσαν οι δυνάμεις αυτές, με τη στήριξη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, δήθεν ως απάντηση στα «χημικά του Άσαντ», αποτελούν προώθηση των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων και ενισχύουν την απειλή μιας γενικευμένης πολεμικής αναμέτρησης. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών δρόμων και των σφαιρών επιρροής, χωρίς να λογαριάζουν το κόστος για τους λαούς της περιοχής. Η αύξηση των πολεμικών επιχειρήσεων θα δημιουργήσει νέα κύματα προσφύγων και ξεριζωμένων.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρει μεγάλες ευθύνες για την πρόσδεση της Ελλάδας στο πολεμικό άρμα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για την ενίσχυση του αντιδραστικού άξονα με Ισραήλ και Αίγυπτο. Τα κυβερνητικά ψελλίσματα για μη εμπλοκή στον πόλεμο δεν έχουν καμία βάση καθώς η βάση της Σούδας παρέχει αναντικατάστατη υποστήριξη στους μακελάρηδες των ΗΠΑ. Ουσιαστικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει μετατρέψει τη χώρα σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο, ενώ συζητάει ακόμα και την αποδοχή των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ στον Άραξο. Ταυτόχρονα εμπλέκεται όλο και περισσότερο στον επικίνδυνο ανταγωνισμό με την Τουρκία, με τη συμμετοχή πολυεθνικών, για το πετρέλαιο και τις ΑΟΖ.
Η ιστορία δείχνει ότι από τέτοια σχέδια με τη φωτιά χαμένοι βγαίνουν πάντα οι λαοί και κερδίζουν το κεφάλαιο και οι πολυεθνικές. Αυτοί που αποφασίζουν και διατάζουν τους πολέμους, μετατρέποντας τους εργαζόμενους και την νεολαία σε "κρέας για τα κανόνια", είναι οι ίδιοι που επιβάλλουν τα μνημόνια και εξαθλιώνουν τους λαούς. Είναι οι ίδιοι βιομήχανοι και τραπεζίτες, που μας θέλουν φτηνούς και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενους, που αρπάζουν με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις τα σπίτια των φτωχών.
Το εργατικό κίνημα, οι εργαζόμενοι, ο λαός να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Να απαιτήσει το σταμάτημα των βομβαρδισμών στη Συρία, την απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς. Να απομονώσει τους εθνικιστές και τους χρυσαυγίτες στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Να εκφράσει έμπρακτα την αλληλεγγύη στους λαούς που δοκιμάζονται. Να παλέψει για την αποτροπή του πολέμου ενάντια στο σύστημα που γεννά τον πόλεμο και την προσφυγιά.
* Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις επεμβάσεις
* Να φύγουν όλοι οι ιμπεριαλιστικοί στόλοι από το Αιγαίο και τη Μεσόγειο
* Καμιά συμμέτοχη της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο - Να επιστρέψουν οι Έλληνες στρατιώτες από αποστολές εκτός συνόρων. Ναι στη φιλία και αλληλεγγύη των λαών
* Έξω τώρα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ
* Να κλείσει η βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις του θανάτου στη χώρα μας
* Όχι αίμα για το πετρέλαιο και τις ΑΟΖ, όχι στον ανταγωνισμό Ελλάδας-Τουρκίας για τα συμφέροντα των πολυεθνικών.
Όλοι στους δρόμους! Όλοι στα συλλαλητήρια!

Υπερ-μνημόνιο για πάντα ή έξοδος από την ΕΕ;

[...]Μέσα στο σφαγείο των μνημονίων ή έξω από την ΕΕ; Αναμένουμε τους «επενδυτές» και την απόλυτη κινεζοποίηση, που θα τη βαφτίσουν «παραγωγική ανασυγκρότηση» και «ανάπτυξη» ή διεκδικούμε μέτρα κατά του κεφαλαίου τώρα με εθνικοποιήσεις, μείωση του χρόνου εργασίας και δουλειά για όλους με όλα τα δικαιώματα, αυξήσεις μισθών/συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας για να ζήσει ο κόσμος της δουλειάς; Ξανά, σοφότεροι και πιο «πονηρεμένοι» πλέον, στον αγώνα, στην οργάνωση ή νέα αναμονή από κυβερνητικούς σωτήρες; Ρήξη και αγώνας για να ζήσουμε ή εκλογική αναμονή και παράλυση διαρκείας;[...]

(εδώ ολόκληρο το άρθρο του Παν. Μαυροειδή, δημοσιευμένο στο ΠΡΙΝ, 19.6.2017)

Τούτο το καψόνι μοιάζει να είν’ ολόκληρη η ζωή

του Γιάννη Ελαφρού

«Μάνα μου όλα περνούνε/και όλα γίνονται ξανά.
Όμως τούτη η θητεία/δε σταματάει πουθενά…
Τούτο το καψόνι μοιάζει/ να είν’ ολόκληρη η ζωή».

Τους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου, από το δίσκο Happy Day για τη Μακρόνησο, θύμισαν τα δημοσιεύματα για τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ. Πολλά και μπερδεμένα ειπώθηκαν, με μόνο χειροπιαστό την επιστροφή της τρόικας (σόρι, θεσμών) από Τρίτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταπάτησε ακόμα μερικές κόκκινες γραμμές (πόσο προβλεπόμενο!) και συμφώνησε για την προληπτική νομοθέτηση μέτρων και για μετά το 2018, μετά τη λήξη δηλαδή του 3ου μνημονίου. Στην πραγματικότητα, δεν είναι μόνο το 4ο μνημόνιο, είναι το διαρκές μνημόνιο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο πρωθυπουργός και η παρέα του Μαξίμου έχουν αναδειχθεί σε πολιτικούς απατεώνες ολκής, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι. Στην πραγματικότητα πανηγυρίζουν γιατί

Συμφωνία στο πρόσφατο Eurogroup περί νέων μέτρων χωρίς λιτότητα; ή Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει ότι τετραγώνισε τον κύκλο

(του Σταύρου Δ. Μαυρουδέα)

21/2/2017

τροφή για να 'χει να μηρυκάζει το πόπολο...

Για την ελληνική ολιγαρχία το πρόσφατο Eurogroup είχε αναχθεί περίπου στην «μητέρα όλων των μαχών». Ο λόγος ήταν προφανής. Η ελληνική ολιγαρχία ανησυχεί σφόδρα εάν η οξυνόμενη αντιπαράθεση ΗΠΑ-ΕΕ θα επιδράσει στα συμφέροντά της και στη θέση της μέσα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Ιδιαίτερα ανησυχεί μήπως επιδεινωθούν δραματικά οι ισορροπίες του Μνημονιακού προγράμματος που έχει συνυπογράψει – από υποδεέστερη θέση φυσικά – με το ΔΝΤ (βλέπε ΗΠΑ) και την ΕΕ.
Το πρόγραμμα αυτό το πληρώνει αιματηρά ο ελληνικός λαός. Αλλά η ελληνική αστική τάξη μέχρι τώρα δεν έχει βάλει το χέρι στην τσέπη, παρόλο ότι έχει υποβαθμισθεί περαιτέρω έναντι των ξένων πατρώνων της καθώς ο ρόλος του ξένου κεφαλαίου στην χώρα έχει αυξηθεί. Η ανησυχία της είναι μήπως χρειασθεί να «πληρώσει» και αυτή καθώς επίσης μήπως ένας